i może począTKOWO MIAŁA RACJĘ, BO RUSZYŁ ZNOWU PRZED SIEBIE, I BIEGŁ TAK DŁUGO AZ POMYŚLAŁA ŻE ODBIEGŁ DALEKO. ALE ZARAZ POTEM ZAWRÓCIŁ GÓRĄ PLAŻY, TAK ŻE BYŁA DO NIEGO TYŁEM bez szans by go zauważyhć sorka za capsa. podbiegł więc do niej o tyłu, końcowe metry pokonując cichaczem i usadowił się za nią tak że mogła poczuć jego gorący oddech na swoim karku.

dobrze wiedziała, że to on, kto inny mógłby to zrobić? nie miała odwagi odwrócić głowy do tyłu, spieła się cała, zesztywniała, bynajmniej nie dlatego, że nie pasował jej fakt, że nagle romeo tu był przy niej (marzyła o tym od dawna dawna dawna), ale więcej było argumentów przeciw niż za. zdradził ją, potem nastapił rozkwit, w zasadzie najlepsza noc jej życia, a potem... no właśnie. uniosła butelkę znowóż do ust i zaczęła pić to wino bqardzo szybko, chciała całą butelkę wypić na raz i kiedy piła, nawet nie zauważyła, że spod jej przymkniętych powiek zaczęły lecieć wręcz wodospady łez, a potem zakrztusiła się winem przez płacz, nie potrafiła tego w sobie zdusić.

zabrał jej wino, praktycznie siłą i szepnął do ucha - nie pij więcej - sam nie wiedział czemu ale miał wrażenie że pije przez niego. może dlatego że w końcu za nią zatęsknił, i to głównie dlatego namówił kumpli na odwyk, jak również namówił swoją kuzynke ktora nuie miała zielonego pojęcia że cpa żeby oddała mu 3 dni wakacji i opiekowała sie nimi podczas tegoż odwyku.

ale ona nie miała o tym wszystkim pojęcia, po prostu czuła się przez niego mocno wyruchana i wykorzystana i tyle. przez wino poczuła, że jej skronie robią sie ciężkie, poczuła, że wszystko zrobiło się ciężkie, że życie było ciężkie, a ona miała zbyt wątłe barki na takie sprawy.
- spiee-e-rdalaj, rozumiesz, romeo?! d-do... do tej swojej kuu-urwy - jęknęła i nagle odwróciła się w jego stronę, zaczęła go trochę nieporadnie szarpać, w każdym razie na pewno dostał w twarz na sam początek, a później okładała go bezsilnie pięściami. - ty pierrrrdolony CHUJU!

i nawet się nie bronił. pozwolił się bić do woli, jej piąstki uderzały w jego wystające juz żebra. nie miał już wcale mięśni, miał wklęsły brzuch. przez ćpanie nic nie jadł nie dziwne więc że scudół i zmizerniał. - evie to nie jest moja dziewczyna. - powiedział tylko cichutko.

- bo to jest twoja właśna... własna kuu-urwa! a ja jestem twoją własną, pierdoloną dziewczyną do wpierania jej słodkich bredni, tak, romeo? bo ty wcale mnie nie kochasz - jej rękom zabrakło siły do bicia go, objeła się ramionami i tylko oparła czoło na jego ramieniu, trzesąc się okropnie, cała chodziła przez ten płacz, już sie zdążyła osmarkać obrzydliwie i miała czerwone plamy przy ustach i zamglone oczy, wyglądała fatalnie. - tak bardzo... tak ba-ardzo c-cię pootrzebowałam... naprawdę... naprawd-ęęę-ę strasznie... ty pierdolony skurwielu, jesteś pierdolonym skurwielem... - wyjęczała. - dlaczego teraz tu siedzisz, no po... po jaką chole-erę tu siedzisz? po jaką cholerę przyszedłeś? już prawie... już prawie o tobie.... o kurwa mać...

- odettte, spokojnie - zmarszczył brwi, widział że jest pijana. był na psychicznym głodzie, a to spotkanie tylko go pogłębiło, myslał - strzał w zyłę i problemu nie będzie. ale teraz, kiedy nie cpał widział świat wyraźniej. tak jakby znów nabrał on wielu kolorów. tak samo jej piekno uderzyło go z podwójną siłą. - odette, jesteś pijana. odprowadze cię do domu. chyba że chcesz pogadać. jestem czysty. mogę gadać.

- nie jestem aż tak pijana - powiedziała cicho i przymknęła oczy, łzy skapywały jej z brody gdzieś na jego skórę, pociągneła nosem. - po prostu mnie rozpierdoliłeś całą na kawałki. nie wiem, co ty teraz chcesz ze mną zrobić, nie mam pojęcia, ale strasznie się boję - ze słowa na słowo ton jej głosu stawał sie coraz bardziej cichszy, a ona czuła sie coraz gorzej i gorzej z tym wszystkim. nie byłaby w stanie mu zaufać w tej chwili, nie umiałaby uwierzyć, że jej nie zostawi, bo sądziła, że zostawi na sto procent.

- nie sądziłem że cie jeszcze kiedykolwiek zobaczę, bo wiedziałem ze nie chcesz mnie widzieć. bałem się ciebie spotkać. ale odette, nawet jesli wtedy cię nie kochałem, to teraz wiem na pewno że cię kocham. i nawet jesli nie będziemy razem, i tak będę kochać. bo ty jesteś tą dziewczyna i tyle... zresztą... jestes pijana, to nie ma sensu - oddychał szybko, nadal zmachany, poza tym atak odette zrobił na nim wrażenie - przepraszam.

- nie kochałeś mnie wtedy? - jęknęła ponownie, bo to jej się sasznie wbiło w serce. więc jednak wtedy zabawił się jej kosztem. i teraz była pewna, że też się bawił. nie miała pojęcia, po co mu była aż taka rozrywka. - jesteś okrutny. wcale sobie a to nie zasłużyłam. pierdol się, romeo - powiedziała, a mimo wszystko nie ruszyła się, nie potrafiła się odsunać od romea, to było takie wbrew niej. zacisneła powieki i ukryła twarz w dłoniach, kuląc się przy jego klatce piersiowej i opierając się o niego.

zastanawiał się przez chwilę, a potem ją objął bnie bacząc na konsekwncje tego.
- nie wiem. nark9otyki psuja osąd. sprawiają ze jestes samolubna i głupia i nie umiesz nazwać rzeczy po imieniu. nie badź na mnie zła że nie jestem tego pewny. po prostu uswiadomiłem sobie swoje błędy, z których najwiekszym było ćpaniem. - ona może go złapać za słówko i poczuc się jak błąd ale nic nie sugeruje cnie cnie ;d;d

- więc w takim razie cały czas miałeś zmienio0ny osąd co do mnie? cały pierdolony czas? i teraz siedzisz tutaj ze mną tylko z poczucia winy, tak? - rozpłakała sięod nowa. chryste, przypadkiem przesunęła dłonią po jego żebrach i nawet przez koszulkę czuła, jaki cały był chudy, wymizerniały, było jej strasznie smutno i źle z całym tym wszystkim. - nie chcę już żyć, romeo. nie chcę już żyć - powiedziała to zupełnie poważnie. - skoro nic dla ciebie nie było prawdziwe. tak naprawdę nie istniało...

- nie o to mi chodziło, odette! po prostu teraz jestem czysty, i jak inaczej mogę wyjaśnic fakt że jedyna rzecza jaka potrafiła złagodzić ten cholerny ból na odwyku była twoja twarz w mojej głowie? musze cię kochac, bo nie wiem, tak jest zapisane w gwiazdach, czy gdziekolwiek nasze losy są zapisane. - na trzexwo robił sie strasznie romantyczny... szczególnie jak na niego.

- nie potrafię ci uwierzyć w to, że rzucisz ćpanie. nie potrafię ci zaufac, że nie polecisz do tej swojej evie. nic nie umiem już zrozumieć, romeo... zostawiłeś mnie na tak długo... i ja... sama się kilka razy naćpałam przez ciebie - wyznała, wolała wprawdzie nie myśleć o tym, że tak się zniżyła, ale chciała sobie w pewnym czasie zrobić jak największą krzywdę. ciągle chciała. teraz też.

to co powiedziała go ubodło bardziej niż cokolwiek innego co mogła powiedzieć. miał w głowie tysiąc pytań - skąd wzięła dragi, co cpała, czy ktos nie zrobił jej krzywdy i czy trafiła na uczciwego dilera... ale wyglądała całkiem zdrowo, oczywiście poza rozpacza wymalowana na jej twarzy i stanie oczywistym, czyli wskazującym na spożycie.
- byłem w ciągu, okej? nie wysciubiałem nosa z mieszkania. brałem tyle że tak kopało, że spałem całe dnie na podłodze na dywanie upierdolonym krwią. nie chciałem cię zostawić, po prostu tamto bło silniejsze...

- i znowu mnie zostawisz, romeo. znow mnie zostawisz, a kiedy mnie zostawisz, to ja sie zabiję, rozumiesz? zabiję się. i pierdoli mnie to, co wtedy pomyślisz, bo to będzie twoja pierdolona wina, to wszystko to twoja wina, nienawidzę tego, jak bardzo cię kocham... nie chcę cię kochać, romeo, wcale nie chcę, nigdy w życiu nie czułam się tak nieszczęśliwa jak teraz przez kogoś, dod którego jednoczesnie nie potrafię się odsunać... i nie mogę znieść tego, że wszystko bym ci wybaczyła, że wybaczyłam ci evie, że to też ci wybaczam, boże, nienawidę tego. nie mam siły. dlaczego nie możesz się mną zaopiekować choć na trochę? nie radzę sobie... kompletnie sobie nie radzę...

- wiem że to moja wina... - powiedział juz bardzo, bardzo cicho. - ciii.... - szepnał jeszcze i przygarnał ja do siebie, mocno ja przyciaskając so swojej klatki piersiowej. i całujac w głowe raz po raz. tak, czuł się winny, bo wszystko spieprzył. i nawet nie chodzilo już tylko o odette, spieprzył sobie całe zycie.

- musisz się mną zaopiekować, musimy być ze sobą, nie chcę nikogo innego, chcę tylko ciebie - oddychała trochę ciężko, ale już rozluźniła mieśnie, wtuliła się w niego jak ufne, małe zwierzątko, może nawet jakiś kociaczek, da? - i wydłubię oczy każdej, z którą coś odpierdolisz, obiecuję ci to - dodała. - i chcę, byś sie do mnie wprowadził. nie możesz żyć w tej melinie, nie możesz żyć z nimi. MUSISZ uwolnić się od tego, musisz, bo jak to się stanie, to będzie to nieporównywalne do niczego, rozumiesz? nieporównywalne - mówiła już trochę spokojniej, gładząc go po włosach tuż za uchem. było jej zimno i dlatego przyglneła ciaśniej.

a on ja ciaśniej przytulił i gładził dłońmi po ramionach żeby było jej cieplej. - ok, ok na wszystko. tylko obiecaj mi więcej przeze mnie nie cpać. ani nie pić. nic nie robić, najlepiej! - powiedział podenerwowany - mogłas trafić na coldrex wymieszany z feta albo na aspirynę i mogłas wylądowac w szpitalu! ty nie masz pojęcia o narkotykach! - chyba nie był najodpowiedniejsza osobą do urządzania jej awantur, a jednak...

- zamknij się - prychnęła tylko na to, bo mało sobie robiła z tego, co mówił, najważniejsze było to, że romeo tu był z nią, był czysty, czysty czysty romeo. - powiedz lepiej, że mnie kochasz. jest mi strasznie zimno, romeo. i strasznie, strasznie dużo piachu mi weszło do gaci - zwierzyła mu się, bo była trochę pijana xd, no cóż, bywa. - więc idźmy do mnie, proszę, chodźmy do mnie, pójdziemy pod prysznic, potem zjemy kolację, a potem już zawsze przy mnie będziesz... będziesz, prawda,romeo?

- będę bo cie kocham - powiedział, i wbrew pozorom nie tylko dla swiętego spokoju. wstał, i podał jej ręke by jej pomóc w tej czynności. - chodx, to niedaleko, prawda - chciał się upewnić czy dobrze pamięta.

- nieprawda - zażartowała i zacznę.