First topic message reminder :

tak własnie.

o, nie zauważyłam z tej ekscytacji tego 'o mało co' xd
- masz ładny dywan - powiedziała zanurzając palce jednej słoni w długim włosiu tego rzeczonego dywanu. - i jesteś zajebisty w te klocki. ile ci zajmie zanim... no wiesz? - prawdę mówiąc to ona tez miała ochotę na wiecej jeana w sobie ;d

- trzy sekundy - puścił jej oczko, chociaż w sumie zajmowało to nieco dłużej, ale uznał, że przecież może się postarać. - chcesz jeszcze? - rozesmiał się, ale nie z niej, tylko ogólnie był strasznie zadowolony w związku z tym wszystkim, co tutaj się działo na tym dywanie. dobrze, że go kupił. przesuwał końcami palców delikatnie wzdłuż jej brzuszka w tę i z powrotem.

ten jego dotyk elektryzował jej skórę zostawiając na jej brzuchu ślady pełne podniecenia. - yhym, chcę jeszcze - szepnęła mu do ucha, chyba tylko po to żeby zaraz móc je delikatnie ugryźć. - ciebie mi nigdy dosyć...

uśmiechnął się do niej szeroko.
- no to może jakaś innowacja? - uniósł jedną brew do góry, bo teraz miał straszną ochotę na spełnienie swoich zachcianek, ale jeżeli ona na cos miała ochotę, to miała do tego pierwszeństwo zdaniem jeana, który potrzeby valerie mógł przecież postawić nad swoimi. wiedział jak mało orgazmów przeżyła w życiu w porównaniu do jego czy coś!

- masz jakieś propozycje? - zrobiła zaciekawioną minę i podniosła się na tyle żeby oprzeć się na jego piersi. patrzyła na niego z zaciekawieniem z tej pozycji, rysując palcem kółeczka wokół jego sutka. bo ciekawa była co tam jeanowi siedzi w głowie. i czy przypadkiem nie jest jakims dewiantem!

- a lubisz niespodzianki? - zachichotał pod nosem niczym najprawdiwszy w świecie zboczeniec seksualny (bo przeciez nie kulinarny) i pogładził ją po włosach. - w postaci uroczych szczeniaczków? - roześmiał się ponownie, pewien, że nie zakapuje, że mu chodzi o pozycje na pieska, haha xd.

nie docenił jej, biedna valerie! też się zaśmiała i odparła - szczeniaczki są słodkie, tak długo jak nie zwiekszam populacji ludzkiej - powiedziała chichocząc i podniosła się, oparła łokcie o kanapę i słodko sie do niego wypięła. i nawet mogła dac sobie klapsa w tyłek, tak dla nastroju ;d

pomyślał, że to nie kobieta tylko szatan i strasznie mu się spodobała cała ta sprawa!. westchnął, oglądając sobie jej tyłek i zastanawiał się, jakby się poczuła, gdyby powiedział, że nie o to mu chodziło. ale nie był świnką, o nie. jego penis też, bo stanął w gotowości do działania. złapał ją za biodra i wszedł w nią i nawet jęknał pod nosem. było mu zdecydowanie zajebiście.

pewnie bardzo by się zakłopotała i cała ochota by jej przeszła więc mądrze zrobił że się nie odezwał!!! czuła się dziwnie, bo w tej pozycji jeszcze tego nie robiła, i chociaż była w stanie zrozumieć dlaczego faceci tak ją lubia, bo przecież jean korzystał z jej dobrodziejstw - dotykał jej piersi, pupy, mógł sobie patrzeć na te krągłe, kiedys, posladki. sama jednak nie uznała tego za coś niesamowitego.
z tego co ja wiem na ten temat to chodzi o to że jak gośc jest od przodu to czujesz jak na ciebie napiera i w ogóle, no i go widzisz, a jak od tyłu to złaczacie sie tylko w zasadzie dupą, i nie ma tego kontaktu.

hehehe, jeanowi w tym momencie chodziło właśnie o jej dupę, bo, cóż, był po prostu facetem. ściskał jej pośladki nawet i było mu zajebiście, potem znowu doszedł i na koniec z niej wyszedł i po tym wszystkim położył się z powrotem na dywanie.
- jak ci było? - zapytał, bo tak w zasadzie, to zuuuupełnie nie wiedział.

- okay - połozyła się obok niego i dała mu jeszcze buziaka w żuchwę - za bardzo bym tęskniła - teraz juz wiedziała na pewno, na dwa tysiące procent że nigdzie nie jedzie i będzie jej z tym doskonale. szkoda że nastepnego dnia rano sie dowie że łamie warunki kontraktu i i tak wyjedzie, do tego bez słowa ;d

ok, valerie wróciła. siedziała tam miesiąc, ale nie mogła wytrzymac. złamała rękę, specjalnie żeby wróić bo to jedna z niewielu okoliczności które zwalniały ja z kontraktu. no i wróciła. teraz stała pod drzwiami, walizki miała w hotelu, ubrała się w piekna, czarną, obcisła ale nie przesadnie elegancką sukienke która kupiła specjalnie dla niego, fryzurę tez miała bardziej dopracowana niz zwykle. chciała go z powrotem.

on już przestał wiedzieć, czego tak naprawdęchciał. ostatnio pogrążył się w robocie, wyprosił kontrakt w innym teatrze, chcieli go mimo wszystko, był bardzo dobry. więc drzemał po wyjątkowo męczącym treningu, bardzo dużo ćwiczył, jego brzuch był lepszy niż normalnie. zasnął w samym ręczniku na biodrach jak tylko wyszedł spod pryznica i opadł na kanapę, teraz założył jakieś bokserki w zielone żabki xd i otworzył valerie. nawet nie objechał jej spojrzeniem. w ogóle. spojrzał na nią raz, potem odwrócił wzrok od niej i spojrzał gdzieś w bok.
- hej.

mała valerie, nieświadoma tego jak on sie czuje czy coś w ten desen szybkim ruchem znalazła sie bardzo blisko niego, nie zwracając w ogóle uwagi na to że chyba nie jest mile widziana, przypisywała brak maili czy telefonów temu, że jean po prostu za bardzo tesknił, nie rozważała innej mozliwości. wtuliła się w niego, obejmując go w pasie, tak jak małe kotki wczepiaja sie w swetry. tak, teraz będzie duzo metafor z kotkami ;d;

poczuł jej zapach i ramiona wokół siebie i pomyślał, że znowu zaraz valerie zrobi z nim co tylko będzie chciała, jeszcze trzy sekundy i on sam sie podda; nie chciał tego. była suką, bo wyjechała. co z tego, że sam ją namówił! i tak była suką, szczególnie dlatego, że teraz wróciła i się przytuliła.
- nie, valerie - powiedział, złapał ją za ramiona i niezbyt delikatnym ruchem odsunął od siebie, tym samym wypychając ze swojego mieszkania na wycieraczkę.

potkneła się gdy ja tak popchnął, musiała złapac sie framugi. - jean wróciłam. musiałąm złamać reke żeby wrócić, ale wróciłam. wiesz jak tęskniłam? jesteś chory? nie boje sie zarazić, jean, jak ja potwornie teskniłam! - powtarzała w kółko to samo - kocham cię, kochamkocham! - patrzyła na niego z nadzieją, ale nadal sie usmiechała, pomyslała że to tylko szok, nie skojarzyła jeszcze niczego, w jej oczach nie było niedowierzania.

pokręcił głową, poczuł się skonsternowany, zakłopotanie miał wypiasne w oczach i wszędzie, strasznie się zmieszał... i przez kiulka chwil tak też wyglądał, potem jego twarz skamieniała.
- nie ma do czego wracać, valerie - mruknął, krzyżując ręce na piersiach i oparł sie ramieniem o framugę, tym samym zasłaniając jej własnym, seksownym ciałkiem wejście do mieszkania.

i teraz pojawiło sie to niedowierzanie.
- jak to jean? coś się stało? masz kogoś innego? - zmarszczyła brwi, robiła wszystko żeby nie płakac, a powstrzymywanie sie przed łzami całkiem niexle jej szło od kiedy to na każdej próbie musisała to robić, bo taki miała żal do siebie że to nie z jeanem wykonuje te ewolucje o jakich nigdy wczesniej nie słyszała...
- wiedziałam że tak to się skończy - spusciła wzrok oglądając swoje nowe buty które kupiła za pieniądze z lukratywnego kontraktu, jej pierwsze markowe od czasu kiedy opuściła dom rodzinny. w jej głosie pobrzmiewał amerykański akcent, nawet gdy mówiła po francusku.

- skoro wiedziałaś, to po co przyszłaś? - zapyttał tym samym nie tyle co chłodnym, ale obojętnym tonem głosu. bardzo się starał, by dobrze mu to wyszło, ale nie wiadomo jak i skąd zaczął czuć, że nie może jej tak po prostu wpuścić do siebie do mieszkania, nie może jej wziąć w ramiona, nie może na nią patrzeć, nie może jej nic czule szeptać, no po prostu siedziała w nim taka okropna blokada. - jezu. valerie. nie mów, że kolejny raz jestem powodem dla którego odpuściłaś sobie karierę. boże. debilko.

- nie mów do mnie 'debilko - warknełam, ściągając z nóg obcasy. planowała atak i nie mogła zniszczyc butów! potem walnęła go całym ciałem aby przedostac sie do srodka - chę ja chociaz zobaczyć - powiedziała i zaczęła sprawdzać każdy pokój w mieszkaniu, począwszy oczywiście od sypialni włącznie z wszelkimi szafami i szafeczkami na jakimś schowku na szczotki skończywszy. nikogo nie było, i to wąłśnie powiedziała na głos - nikogo nie ma - powiedziała to bardzo cicho, ale musiał to usłyszeć.

zamknął drzwi, przekręcił w nich zamek, dzielnica nie była ażżż tak bezpieczna. potem podciągnał bokserki na tyłku, zmeczonym gestem przetarł dłonią twarz, westchnał bardzo ciezko, zastanawiając się, czy może jeszcze śpi na tej kanapie i to mu się śni jak jakiś głupi koszmar.
- nikogo tu nie ma, valerie. jestem sam - powiedział i podszedł do barku. na wierzchu miał johnniego walkera, nalał sobie do szklanki i wypił szybko do dna. potem odwrócił sie w stronę val i nie miał pojęcia, co zrobić. była nieprzewidywalna i wydawało mu się, że zaczynała panikować.

- ty po prostu mnie rzuciłeś. dlatego mi nigdy nie odpisałes. po prostu mnie rzuciłeś! - warknęła! - będziemy do siebie latać, valerie, jedź, nie masz kasy to ja przylecę do ciebie, raz na dwa tygodnie nam wystarczy! nie martw się valerie, to twoja kariera!! pierdol się jean, jesteś po prostu nieuleczalnym kobieciarzem, nie odpisałeś, bo tak było łatwiej, po co ci zakochana debilka w nowym jorku, prawda?

- no tak, rzuciłem cię. reszta to już jednak twoja własna durna wersja - powiedział i poczuł się z tym okropnie, ale on jednak naprawdę chciał, żeby valerie się spełniła, tak zawinił wtedy, że nie mógł znieść, że przez niegop cierpiała. chciał, by siespełniła na pewno jeśli chodzi o karierę, potem na pewno znalazłaby sobie kogoś lepszego od niego, kogoś, kto nie był dupkiem. dla val czasem musiał porzucać swoją anturę, nie lubił tego, nienawidził wyrzeczeń, nie chciał być miły... a tak w ogóle to sdam nie wiedział, o co mu chodzi. - aha, ale co do debilki to racja. jesteś debilką. o kurwa, taką, że mało powiedziane.

- o ty pierdolony imbecylu, jak możesz, jesteś kłamcą, KŁAMCĄ! - pierwszy raz w takiej sytuacji nie płakała a darła mordę jak opętana - nie jesteś NIC wart, chyba tyle tylko ile masz na koncie, i zyczę ci żebys znalazł kogoś kto będzie umiał te zera wykorzystać, tak samo jak i ciebie. zycze ci żebys się zakochał, żeby ona widziała w tobie tylko pieniądze i dostatnie zycie. żebyś spojrzał na mnie troche przychylniejszym okiem a potem zastanawiał się jak mogłes pozwolic mi odejść, wiesz? brzydzisz mnie tym jaki jesteś. brzydzi mnie to jak mnie traktujesz. jestes obrzydliwy - wiem że nie mogę grac twoim ale przypuśćmy że zabrał jej buty z korytarza, tak ze teraz ona mogła mu jej wyrwac z reki i zaczac się mocowac z zapięciem by móc wyjść.

- sama jesteś obrzydliwa, valerie. jesteś obrzydliwą suką - rzucił tylko na to wszystko. okej, wiedział, że jeśli chciał jej dopiec, to robi dobrze, bo kiedy ona wydarła tak mordkę, to on powiedział tylko tyle i wzruszył ramionami, drapiąc się lekko po prawym obojczyku, bo z jednej strony to tak nerwowym odruchem, a z drugiej dostał jakiegoś durnego uczulenia, kupił zły proszek do prania i sądził, że to chyba przez to. ale mniejssza. poszedł za nią, stanął przy drzwiach, znaczy oparł się o nie plecami. zwiesił trochę smętnie głowę, mimo wszystko dała mu dużo do myślenia swymi słowami. ale nie mógł uwierzyć, że aż tak mogło jej zależeć... to niemożliwe.