First topic message reminder :

tak własnie.

- ok, jak chcesz - przetarła oczy. była zmeczona. - byłam dzisiaj w teatrze - poinformowała go, zeby juz przypadkiem nie przyszło mu do głowy znowu sie wściekać ze psuje sobie karierę przez niego.

- to przynajmniej tyle dobrego. i co w tym teatrze wymyśliłaś? przyjęli cię? jak jest? kupisz sobie nowe fendi? - roześmiał się i narzucił na nich kołdrę, bo w sumie klima robiła swoje w jego pokoju, więc mogło im być nawet trochę zimno i jakieś gęsie skórki po plecach! - a może jaguara? w zasadzie ja myślę o kupieniu nowego auta, znudziło mi się już to moje - poinformował ją.

- przyjęli. dostałam podwyzkę. niebagatelne 20%! - dla niej to naprawdę robiło sporą różnicę. - tylko muszę sobie jeszcze znaleźć mieszkanie - wierciła się troche ale jakoś nie mogła sie ułozyć - tamto stare jest juz zajęte... - westchnęła i w końcu znalazła odpowiednią pozycję. na nim.

ah no tak. mu to wcale nie przeszkadzło, wydawało się raczej takie słodkie i dobrze czuł sie z tym, że valerie czuje się przy nim bezpiecznie (tak mu sie zdawało) i że się przytula.
- ja pracuję w innym teatrze na mieście. no wiesz. więc nie ma strachu, że cię wystawię na jakiejs sztuce - westchnał ciężko, ciągle czuł sie winny za tamto, kiedy zrujnował jej półroczne starania. kurczę. - nie będziesz mieszkać w hotelu, kiedy tutaj masz mnie. i moje mieszkanie.

- nie, wynajmę sobie. zarabiam... - miała jeszcze jakies dwa tysiące euraków z ny, do tego wynegocjowała sobie 2400 w teatrze. czyli wystarczająco! - ale dzieki - nie dosc że nie chciała być od niego zależna, to wiedziała że chyba by się pozabijali znowu mieszkając razem. to nie był łatwy związek, powiedzmy sobie.

w sumie jean szybko tracił cierpliwość, a czasem nie myślał o tym, co gadał. nie myślał też o konsekwencjach. nie lubił myśleć o tych sprawach. ponadto, gdyby nie fakt, zepewnego dnia spodobała mu sie tak bardzo, a jeszcze kolejnego się w niej zakochał niezależnie od własnej woli, dalej by się żarli. jedyne co im przeszkadzło w okropnych sprzeczkach, to uczucie, które ich łączyło, tak szczerze mówiąc.
- będziesz płacić po połowie rachunki. możesz nawet kupić mi królika jak chcesz... jeśli poczujesz sie z tym lepiej - trochę się nabijał i sam nie wiedzial z czego i po co...

- masz instynkt tacierzyński? - spojrzała na niego lekko spode łba. - chciałbys takiego małego króliczka, któremu mógłbys wlewać mleczko do pyszczka i głaskać całymi nocami... - też się nabijała, a co. - naprawdę sądzisz że wytrzymamy w jednym mieszkaniu?

- nie, ale bedziemy mogli się godzić bardzo dużo razy przynajmniej - roześmiał się. - tak, włącza mi się insynkt tacierzyński wobec malutkich, bezbronnych króliczków. wiesz, ty jesteś prawie jak mały, bezbronny królik, wiesz? ale czuję przy tobie raczej insynkt... eee... trochę inny... - nie chciał użyć słowa "insynkt łowcy", bo jeszcze poczułaby się urażona i w ogóle. - jeśli nie chcesz ze mną mieszkać, to przecież spoko. i tak w pkartyce będziesz tutaj bywać cześciej niż u siebie. może się mylę?

- ale jesteś pewny siebie!! - uniosła nieco głos - a może rzuce cię dla kelnera, hm? - uniosła brwi - ale królika i tak mogę ci kupić, pocwiczysz tatusiowanie! przyda ci się, mehehe. to znaczy nie, nie jestem w ciąży, głupio zabrzmiało - troche wytrzeszczyła oczy na samą taka perspektywę. - dobrze, moge mieszkac z toba - zastanawiała się własnie czy czynsz po połowie aby nie wyjdzie jej drożej niż jakby sama wynajeła jakies niewielkie mieszkanie... ;d

on bedzie jej trzymał w słodkiej nieświadomości czynszu po połowie i tak naprawdę będzie płaciła grosze w porównaniu do tego, co on, naprawdę. jean czasem nie był takim głupkiem, na jakiego wyglądal.
- ale uważam, że małe króliczki są fajne. najfajniejsze mają futerko - powiedział i przesunął rękę nagle na jej krocze, bo mu sie tak zachciało, a poza tym dobrze brzmiało to w powiązaniu ze słowem futerko... chyba, że była jakaś łysa na łonie... jak łyse konie hehehe.

hahahaha. hahahaHAHA. haha.
- dobrze, dobrze. lepszy królik niż dzieciak. - westchnęła i odgarnęła włosy. smyrała go po klacie i rysowała na niej wzorki, a w zasadzie litery np 'tatus' albo 'króliczek' ale kiedy przesunął jej tam łapkę to jakos znieruchomiała i tylko się do niego usmiechnęła.

- możesz być moim prywatnym króliczkiem playboya. a ja będę jak lepsza wersja hugha hefnera, ok? i będę cię redagował - fajne metafory przychodziły mu do głowy, wszystko przez króliczki playboya, które oglądał codziennie w mtv. no cóż, w każdym razie właśnie jego palec doszukał się magicznego punktu na mapie jakim jest łechtaczka i zaczął jej dotykać i takie tam rzeczy, a jean przy tym oduśmiechnął się do valerie, patrząc się jej w oczy.

łał, odkryła o ile intensywniej przezywała wszystko kiedy patrzyli sobie w oczy. i jean miał całkiem niexle opanowane robienie dobrze ręką, więc po chwili zaczęła już słodko pojękiwać - za młody ... jesteś ... na hugh... wolałabym cię... - tutaj przeciągnięty jęk ;d;d - bez niebieskiej tabletki - ostatnie już razem z wypuszczanym z ulga powietrzem.

- skąd wiesz, że nie zażywam? - zapytał jak gdyby nigdy nic i wycofał z niej rekę, chociaż lubił ja czuć swoimi palcami, w jego myślach odbijało sie to jak całkiem miłe uczucie i doznanie i takie tam, cholernie fajnie było mu sobie to przypominać. i wąchał potem swoje palce, cudowny romantyk z niego, no nie. - może zażywam - w ogóle napisałam że wycofał rękę a nie palce... jakby jej jakiś fisting dziabnął. fuj.

no, fuj.
- zażywasz? - spojrzała na niego, unosząc brwi. - to nie jest fajne. - pokiwała glową. - to by oznaczało KONIEC - pokiwała znów, tym razem jeszcze poważniej głową. a potem ucałowała go w usta i stwierdziła - nawet jeslizażywasz to mam to gdzieś.