First topic message reminder :

tak własnie.

no dobra, zapomniałaś napisać, że zadzowniła do drzwi, ale co tam. ogólnie rzecz biorąc, będę pisać teraz krótsze pościki niż pisałabym normalnie przez jakąś godzinkę jeszcze, bo gram z julką, a moja wena nie ma czterech rączek i jest królikiem. i ucieka. nomć. w każdym razie jean jej otworzył, obciachał ją wzrokiem od góry do dołu, uniósł brwi do góry.
- co do chuja...?

- przywiozlam ciuchy. no tak, po prostu. - wzurszyła ramionami i wchrzaniła się do scrodka. - i parę rzeczy. sa na dole. - nie chciala mu mowic tak prosto z mostu, moze sie wstydzila? w kazdym razie wolala zeby jean zszedl na dol i sam zobaczyl te pudla - pomozesz mi wniesc?

- ale po co przynosisz mi ciuchy na chatę? nie masz swojej? - prychnął, bo nigdy żadna dziewczyna nie przynosiła mu do domu połowy swoich rzeczy i to mu sie wydawało śmieszne, nie pomyślał o tym, ż emogli ją wywalić z mieszkania, sądził, że chodziła do pracy, wiec miała na czynsz i te sprawy! a tutaj taka niespodzianka! - po co mam to wnosić? - i wcale nigdzie się nie ruszał, z nim nie tak łatwo, bo po pierwsze nie chciał wnosić niczego na górę ;d.

- pomoz mi do cholery, no! - wkurzyla sie, szkoda ze jeszcze nozka nie tupnela!! - potrzebuje przechowac pare rzeczy i tyle. jak nie chcesz mi pomoc to powiedz to sobie pojde i tyle. - zalozyla rece na piersi i czekala co jean zrobi.

a on położył tak dłonie na jej ramionach i przyjrzał jej się nieufnie, bo coś mu naprawdę nie grało w związku z tymi jej wszystkimi zeznaniami.
- mhmhm, ta, a dlaczego miałbym ci przechowywać rzeczy? masz spoko duże mieszkanie z tego, co wiem - zauważył.

- gdybyś był tak miły i przestał zadawać idiotyczne pytania........ ok, wywalili mnie. - powiedziała kiwając głową i wiedziała że jean sie wkurwi i w ogóle. - tylko na parę dni, az to ogarne, ok? potrzebuję cię...- nie chciała grac na jego uczuciach, jeśli nawet tak to wyglądało to mówiła szczerze. ta cała sprawa niexle ją zdołowała.

wkurwił się, bo:
a) okłamywala go, że chodziła do pracy, a przecież gdyby chodziła, to nie wywaliliby jej znikąd, naprawdę, mogłaby sobie bezpiecznie płacić
b) mogła go przecież poprosić o kasę, wiedziała, że miał jej dużo, dałby jej ile chciała i nie domagał sie natychmiastowego zwrotu!
c) zachowywała się tak, jakby uważała, że będzie chciał, by nocowała na bruku
d) w pewnej części swego mózgu obwiniał się o całą sprawę, bo to wszystko to przez niego.
- że co kurwa? wywalili cię? niby dlaczego?! no prosze, mów mi, dlaczego, do chuja pana!

- nie zapłaciłam więc mnie wywalili, no. - wzruszyła ramionami i spusciła głowe. było jej trochę wstyd. poza tym była też wkurzona bo uwielbiała tamto mieszkanie. - i dlatego cie prosze o pomoc, end of story. - wlepiała wzrok w swoje palce u stóp.

- valerie, wiesz, że to nie problem, byś u mnie mieszkała - ostatnio w sumie dogadywali się świetnie i w ogóle fajne były wspólne nocowania, wszystko szło tak świetnie, nie widział problemu, gdyby nie to, że to całe mieszkanie jej i ogolnie wszystko. - ja pierdolę. oczywiście, ze ci pomogę. ale okłamałaś mnie, nie lubię jak mnie ludzie okłamują ;x.

- mówiłbyś ciągle żebym sie wzięła w garść i tak dalej, a ja nie mogłam, było mi tak dobrze, po prostu spędzalismy razem czas, ja nie mam po co tam wracać, tamto przedstawienie to była klapa! - powiedziała mu prawdę, to co czuła. nie chciała sie pokazywać reżyserowi na oczy. tańczyła dublerka. zreszta powiedzieli jej żeby odpoczęła tak długo jak będzie tego potrzebować...

- no bo mogłabyś się wziąć do cholery w garść! to było tylko jebane przedstawienie, jedno z wielu - warknął i mało jej nie dał z bara, taki był wkurzony. w każdym razie wyminął jej i zszedł na dół i wrócił do mieszkania z jakimiś pudłami, obrócił jeszcze jeden raz po następne pudła i to było chyba tyle. teraz jego mieszkanie wyglądało jak mega zagracone. nic nie mówił, zyła mu pulsowała na czole...

weszła do salonu i usiadła sztywno na brzeżku kanapy.
- dziękuje - powiedziała bardzo cicho, ale słyszalnie i miała nadzieje że nie jest aż tak wściekły na jakiego wyglądał. - nie chcę tam na razie wracać - dodała jeszcze - nie jestem na to gotowa.

- cholera, mówisz o tym, że chcesz mieć dziecko czy nie wiem? - naprawdę go wkurzało to, że aż tak się przejmowała, mogłaby tańczyć choćby dla odpierdzielenia dniówki albo chociaz mu powiedzieć o tym, że nie chodzi do pracy, a teraz to było za późno. i był wścieklejszy niż wyglądał, o.

- jakie dziecko do cholery! - była tak podenerwowana że w ogóle nie załapała o co mu chodziło - mówie tylko że nie chcę tam isc i nie cyhcę tam tanczyć, narazie. może jednak pójdę do starych, przynajmniej się uciesza że mi nie wyszło i beda milsi od ciebie!

- więc mam sie cieszyć z tego,że ci nie wyszło? ja pieprzę, przestań tak gadać. jesteś głodna, valerie? - westchnął ciężko i chodził po swoim salonie, obkrażajac kanapę, jakby był samolotem, który przygotowuje się do lądowania. nie mógłby usiedzieć. jejku, naprawdę się wkurzył i nie wiedział, co myślec.

- nie, nie jestem - w ogóle od czasu tego incydentu z premierą schudła ładne kilka kilo, robiła sie powoli koścista, a nie apetycznie wyrzeźbiona. - i nie wymagam od ciebie żebys sie cieszył tylko pozwolił mi na swoje wybory... w zyciu tak mało ode mnie zależy... - złamał jej sie troche głos. - tak jakbym nie miała na nic wpływu, nieważne jak bardzo się staram...

jejku no, teraz to już w ogóle nie wiedział, co ma mówić i robić, jak wyjechała z tym tekstem, który oczywiście wskazywał jego winę i w ogóle taka draka nie byle jaka z tym wszystkim była, co nie.
- no i zyj z tym przekonaniem do końca usranego życia. jesteś głodna. wyglądasz jak szkielet, takie szkielety zawsze są głodne xd.

- nie jestem kurwa głodna! - nie miała siły jesć, nie chciała jeść! cud że się w ogóle myła... - czasami żałuje że wtedy do ciebie zadzwoniłam, bo z tego ze ciągle zyje mam tylko twoje ciągłe wyrzuty, jaka to ja nie jestem, że ofiara losu, ze leniwa blablabla, ale to ty kurwa wtedy nie przyjechałeś!

- no i chuj! - skwitował i wyszedł do kuchni, bo on miał niesamowite wyrzuty i chociaż do końca jej nie rozumiał, to nie mówił jej tego wszystkiego, żeby poczula sie gorzej; chciał ją zmobilizować. wyciągnał chleb i ukroił dwie grube kromki, położył na to jakiś serek z pomidorkiem i wrócił do niej z talerzem. - zjedz to, jeśli chcesz jeszcze żyć.
wiem ze ten tekst jest nie na miejscu ale nie moglam sie powstrzymac xddd

hheheheh, bo sama wpierniczasz kanapeczki pewnie!
- nie - postawiła talerz na kanapie daleko od siebie - jesli jesteś głodny to to zjedz, ja nie jestem. jadłam juz. - stwierdziła i wstała.l na dworze padał deszcz i stanęła teraz na tarasie celem posłuchania go.

no własnie nie. jak byłam w lodóweczce to wpierniczyłam trochę sereczka, ale teraz piję wode i udaję, ze wcale nie wpierniczyłam. ngidy nie jem kanapeczek tak późno xd.
- jezu, no valerie, czemu ty taka jesteś? - westchnął i poszedł za nią, potknał się o jakieś jej pudło i prawie wywalił. - mogłaś mi powiedzieć prawdę, chryste - pewnie siłą ciągałby ją do teatru i wynajmował szpiega do śledzenia jej. wyszedł za nią na taras i stanął gdzieś sobie tam...

wychyliła się za barierkę żeby deszcz ja zmoczył. ona teraz będzie miała takie dzikie zapedy trochę, zaraz zobaczysz. stanęła na poprzeczce pomiędzy prętami balustrady, a potem na wyższym jeszcze. i dalej się przechylała do przodu, już sama nie wiedząc czy chce skoczyć czy tylko się zmoczyć.

jezus. no dobra, on się na moment zamyślił i patrzył na gwiazdkę jakąś, bo wydawało mu się, że się do niego uśmiecha i mruga, ale potem popatrzył się na valerie i nie miał pojęcia, co to się dzieje, ale zaraz już był przy niej, złapał ją z tyłu w talii i ściągnał siłą z barierki.
- głupi pomysł.

- deszcz, chciałam się zmoczyć... - powiedziała cicho, ale kiedy złapał ją w talii zrobiło jej się tak bardzo przyjemnie i słodko... obróciła sie od razu gry postawił ja na ziemię, zanim jeszcze zdążył szczególnie rozluxnic uscisk i połozyła mu głowę na ramieniu. - nie będź dla mnie taki, proszę..

- kurwaaa - westchnał ciężko i przytulił ją do siebie mocno, bo go rozczulała jak żadna inna kobieta na świecie i właściwie okręciła go sobie ładnie dokoła palca, poza tym cały czas mogła żerować na jeog wyrzutach sumienia, jeśli coś chciała, co doprowadzi go koniec końców do wariatkowa. - ty też taka nie bądź dla mnie.