ulica.

ale fajna ulica!.. quinn przechodziła tędy w ramach skrótu i pewnie już miała dosyć, bo w takich uliczkach jest zawsze cholernie duszno :znawca:. w każdym razie popijała arbuzowy sorbet i miała dobry humor. hyc.

szedl z punktu x do punktu y. konkretniej to szedl z domu do kawiarni i akurat jakos ta droga. mial na sobie seksi szorty ale wygladal lepiej niz facet ze zdjecia, bo mial ladniejsze nogi. znali sie? niech sie znaja. - czesc, quinn. - przywital sie zsuwajac z nosa okulary przeciwloneczne. westchnal ciezko. - goraco.

-czesc, felix - to imię kojarzy mi się z felixem-ciotą z zaprzeszłego paryża, mniejsza - bardzo gorąco, chcesz? - zaoferowała mu swój arbuzowy napój, niech zna łaskę pani i te sprawy.

nie wiem jakiego felixa aletonic. - nie lubie arbuzow. przerazaja mnie. - poinformowal ja wzdychajac po raz kolejny. wytarl okulary o brzeg koszulki. - kojarza mi sie z krwia. albo z aborcja. albo z tym i tamtym. - zwierzyl jej sie i usiadl na czyims skuterze. - czemu nie jestes w szkole? - odkad wrocil z londynu nie wiedzial nawet jaki jest miesiac wiec nie mial pojecia ze quinn ma juz wakacje...

miała? bo ja to nie wiem jak jest z systemem szkolnictwa u nich. nawet jeśli nie miała, widocznie wolała snuć się wąskimi uliczkami (paryża) zamiast przeprowadzać doświadczenia w śmierdzącej sali od chemii - jak arbuzy mogą kojarzyć się z aborcją? - zainteresowała się, bo jej skromnym zdaniem był to lekki absurd. wzruszyła ramionami i popiła chłodnego napoju.

- nie wiem. sa czerwone i w ogole. ten miazsz jest straszny - westchnal, wachlujac sie dlonia, byl wrazliwy na gorac. w ogole byl wrazliwy, ale to inna sprawa. - to dziwne, ze tobie nie. jestes bez serca - zauwazyl i wycelowal w nia palca. ale tylko na chwile bo to nieladnie.

roześmiała się, aczkolwiek chyba bardziej z arbuzowej teorii niż samego felixa, więc nie musiał zamykać się w sobie, ani nic z tych rzeczy - dalej tego nie kupuję. arbuzy są świetne - na dowód swoich słów pociągnęła kilka kolejnych łyczków napoju i uniosła kąciki ust w całkiem szerokim uśmiechu - nie jestem bez serca! - zaprzeczyła szybko, bo kto jak kto, ale quinn miała go aż w nadmiarze. momentami - więc co u ciebie? poza vendettą przeciw arbuzom.

- nic. jestem zmeczony. wlasnie wybieralem sie po kawe ale mnie zagadalas. - co z tego, ze to on zaczepil ja. mial ochote westchnac po raz tysieczny ale dal sobie spokoj. zamiast tego znowu wsunal okulary na nos. wygladal w nich jak dzejms bond a przynajmniej tak lubil sobie myslec. - pytalem czemu nie jestes w szkole. -
but we commoly say that school break is 2 months long, july and august !

lece do sklepu..mozesz skonczyc..

-to ty mnie zagadałeś - sprostowała, po chwili zastanowienia,bo pewnie cierpiała na brak pamięci krótkotrwałej jak ta cholerna rybka z nemo, także musiała się porządnie skupić, co ja pierdolę w ogóle - możemy iść na kawę, bo też mam ochotę - zadecydowała, wyrzucając kubek po arbuzowym sorbecie do śmietnika i ogrzewając ręce poprzez pocieranie jednej o drugą. dobrze, że nie wznieciła ognia - bo jest po piątej? - obraziła się za tą szkołę i poszła.

ale fajna, lubię takie uliczki. amelka szła z dużym, papierowym kubkiem mocnej espresso, mając nadzieję, że to pozwoli jej zwalczyć ból głowy po wczorajszej libacji z carmelle :c na dodatek zastanawiała się też, jak ma odkręcić to, co napisała wczoraj matthieu i thierry'emu, ale żaden pomysł nie wydawał jej się być wystarczająco dobry. nawet głupio było jej się odezwać do któregokolwiek z nich, więc uznała, że zostawi to i poczeka, aż samo się rozwiąże xd

matthieu wracajac ze szkoly, a moze z kawiarni zauwazyl amelie i zblizyl sie i powiedzial jej - czesc - zmieszal sie troche - ty mowilas to serio? - troche zadygotal, nie wiedzial co i jak. tez mial kawe ale z mlekiem mial dzis ochote wiec mial no xdxd moja wena mnie dzis poraza

chyba nie była zbytnio zadowolona jego widokiem, bo planowała go teraz unikać forever and ever, a przynajmniej dopóki by nie zapomniał o tym, co mu wczoraj napisała. - nie - powiedziała bez zastanowienia i napiła się kawy. znali się jednak już długo, więc nie sądziła, że jej uwierzy, ale jednak miała taką nadzieję. - byłam pijana i w ogóle - wzruszyła ramionami, poprawiając na ramieniu jakąś sporą torebkę, w której miała milion niepotrzebnych rzeczy.

matthieu serio mial metlik chyba zakochal sie w quinn a jakby amelia byla w nim zakochana to by nie wiedzial co robic. kiedys sie w niej kochal i sie przyzwyczail juz ze pasuje do thierrego. z reszta, to bez znaczenia. spojrzal na nia i usmiechnal sie lekko i powiedzial - a co sie stalo ze sie upilas? - spytal tak bezsensownie - to przez thierrego? - domyslal sie, ale nic nie mowil

- nic się nie stało. nie, to nie przez thierry'ego - mruknęła, czując się dość niezręcznie, bo można powiedzieć, że poniekąd upiła się zarówno przez thierry'ego, jak i przez matthieu, bo nie umiała pomiędzy nimi wybrać, ale okazało się, że chyba już nie musi. wbijała wzrok w swoje buty, pewnie jakieś ładne balerinki, na które ostatnio mam fazę. - a jak z, hm - zastanawiała się, jak ją nazwać, bo nie znała przecież jej imienia. - z tą dziewczyną, o której wczoraj pisałeś? - zapytała, mając nadzieję, że nie łamał jej się przy tym głos.

matthieu troche ulzylo, i spojrzal na nia zwyklym i powaznym wzrokiem ale potem sie rozchmurzyl bo nie chcial zeby poczula ze wzial to na powaznie. dzis myslal czy spotka sie z quinn i co z tego bedzie.. nie byl jeszcze pewny niczego - nie wiem, speszylem sie troche i ona to wiedziala. chyba nie mam szans.. ale sproboje.. ona nazywa sie quinn - powiedzial jednym tchem i pomyslal o jej zielonkawych oczach - a ty rozmawialas z thierrym? co mowil? - zapytal niefortunnie

- nie, nie rozmawiałam z nim. trudno, nic takiego. znaczy, myślałam, że uda nam się dziś spotkać, ale nie miał dziś czasu. chyba też z kimś tam się spotyka - biedna, samotna amelia. pociągnęła nosem, bo miała alergię, chociaż jeszcze nie wiem na co, może na jakieś roztocza. co za różnica. ja mam na pióra, podobno. - w każdym razie... hm, życzę ci powodzenia z quinn - powiedziała, wysilając się na niemrawy uśmiech i wrzuciła pusty kubek po kawie do pobliskiego śmietnika.

- szkoda. on ostatnio jest nie swoj.. nie wiem co sie dzieje - powiedzial - ja tez chyba zmienilem sie w doslownie 2-3 dni. szok troche - podrapal sie po policzku bo komary lataja wstretne i spojrzal na amelie - jestes chora chyba... powinnas sie wylezec - byl troskliwy i opiekunczy i dobrze jej radzil zeby jeszcze bardziej chora nie byla!

- nie jestem chora, chyba mam alergię - mruknęła. 'chyba', bo nigdy nie robiła testów alergicznych, a sezon na alergie jest chyba kwiecień-maj, ale to nic. - hm, no tak. zakochałeś się, czy coś - wzruszyła ramionami, jakby było jej to całkiem obojętne, ale wcale nie było, bo strasznie z tego powodu cierpiała i była zazdrosna :c jednak chciała, żeby był szczęśliwy, łał. - poza tym, od kiedy ty się tak przejmujesz tym, czy jestem chora, czy nie, co?

- ale i tak zle wygladasz.. powinnas isc do lekarza - nie poprzestal na tym i tak naprawde kazal jej isc. patrzyl na jej smutna mine i mial ochote zaszyc sie w domu. pragnal jej jakis tydzien temu xd a teraz zakochal sie naprawde. ale dzolk, fajnie to rozegralas teraz matthieu bedzie mial depresje i w ogole i bedzie ciekawie.. amelia bedzie intrygantka i bedzie knula jak ich zniszczyc a thierry pewnie w momencie zorientuje sie ze kocha amelie xdxd jezu jak ja kocham komplikacje i w ogole fantazjuje nie wiem co zrobi thierry to nie ode mnie zalezne i powiedzial - jak od kiedy, jestes mi bliska przeciez.. - nie o taka bliskosc mu chodzilo co jej i teraz nie mogl zniesc jak ona sie czuje - musze isc do domu glowa mnie boli od wszystkich tych przezyc. odprowadze cie na szczescie jest po drodze - powiedzial bo ja zaraz musze isc niestety;.... ale moge napisac jeszcze 1 posta

ale fajnie, też lubię komplikacje <3 zrobimy modę na sukces saint tropez edition xd
- nie muszę iść do lekarza. wszystko jest w porządku - zapewniła go. nie lubiła lekarzy, odkąd jeden powiedział jej, że ma sześć kilo niedowagi i prostą drogę do anoreksji, dlatego już do nich nie chodziła. nie mówiąc nigdy nikomu o swoich zaburzeniach łaknienia ala blair waldorf [*] - jasne, jestem ci bliska - powiedziała, jednak z lekką ironią w głosie i zagryzła wargi. - nie musisz mnie odprowadzać, poradzę sobie.

dobra odprowadzil i sie lepiej zrobilo potworom

lubię takie uliczki :c darla pewnie też, więc przechadzała się bez żadnego konkretnego celu, bo w sumie nie miała żadnych planów, ale wolała się tak chyba przechadzać po uliczkach, niż siedzieć w domu, bo nie była takim domatorem jak ja...

siedzial na swoim motorze, tak mial motor! palil tez papierosa i ogolnie wygladal seksi i jak dzejms din, zawsze pisze o moich meskich postaciach, ze wygladaja seksi, ale to nie moja wina, ze biore takich... seksi modelow. wydmuchal dym i przygladal mu sie, kiedy za dymem zauwazyl darle. westchnal, bo pewnie teraz bedzie cos od niego chciala, w ramach kamuflazu nawet zalozyl kask.