westchneła cicho i na jego słowa dopiła swojego drinka. w takim razie już wiedziała, czemu tak patrzyły. boże. masakra. to było nie fair, że ona należała tylko do niego na wyłączność i nikt inny jej nie miał przed nim, a on każdego roku pewnie przelatywał więcej lasek niż jest w nim dni. potem strzeliła tę wódkę tylko dlatego, że przed nią stał kieliszek i tańczył sambę rumbę mambę. uchwyciła spojrzenie jakiejs dziewczyny, oblizała wargi, przysunęła swoje krzesło bliżej krzesła romea.
- jestem cholernie zazdrosna - wyznała. - zaraz mnie rozniesie. uch.

- przestań, to ty jesteś tu ze mna, nie ona. - rzucił tak na prawde od niechcenia, to był jego najmniejszy problem! wzruszył nawet ramionami. - nie pij tyle! - strofował, strofował, strofował!!!

- no ale sam mi to wziąłeś - pokręciła głową, trochę nie rozumiejąc, o co mu chodziło, ale sądziła, że jak tak dalej pójdzie, to się pokłócą o pierdołę. albo i nie pierdołę, ale przynajmniej ona wydrze na niego sie tak, ze potem on się nie będzie odzywał kolejny miesiąc. - pieprzyć to - dodała i wyciągneła fajki, a potem zapaliła jedną i położyła sobie paczkę na kolanach. cała aż się spięła. - wiesz co, mam ochotę na masaż ogniem. znaczy kładą ci na plecach ręcznik ogniodoporny i robią ci tak jakby ognisko na plecach...

- co? - zmarszczył brwi, bo poczuł sie jak ostatni idiota. o czym ona do cholery gadała_ postanowił że też zarzuci jakąż ciekawostkę i powiedział: - 80% przeciętnych ludzi uważa się za lepszych od reszty przeciętnych ludzi. w której jesteś części? - mrugnął do niej okiem na zachętę. i dopił swojego drinka, bo było mu zdecydowanie zbyt niezręcznie i gdyby tylko miał działkę, to własnie to był moment kiedy by się udał do kibla.

- w dwudziestu - odparła, wzruszając ramionami. jej ręka bardzo szybko postanowiła wylądować na jego kolanie. pragneła jak najbardziej zaznaczyć, że to ona jest tutaj z romeo i nikt inny. - ty pewnie w osiemdziesięciu, ale wcale nie jesteś przeciętny jak dla mnie, bo przecież jest nadprzeciętnym grubasem - wyszczerzyła się i zgasiła papierosa. zagryzła na moment wargi.

dotknęła go tym grubasem, bo akurat fakt że był tak chudy bardzo mu przeszkadzał... nie należę do przeciętnych - powiedział nieco obrażony - idę tańczyć - wstał, więc jej reka samoistnie spadła z jego kolana. i zaczął się przeciskac przez tłum.

a ona nie wiedziała, co zrobiła, bo tylko sobie głupio żartowała i nie sądziła, że go dotknie czymkolwiek, więc jej pierwsza reakcja była taka, że przez dwie sekundy gapiła się w swoje ręce i w trzeciej już zsunęła się ze swojego krzesłka dosyć niezdarnie, a w czwartej zaczęła podażać za nim, trochę go gubiąc, bo,cholera, ciężko było trochę się tak przeciskać jednak dziewczynie.

a on patrzył na tych wszystkich nacpanych ludzi i nawet aleJandro spotkał, który powiedział że ma fete i on juz zdążył się podkurwić tak bardzo biedny romełko że ruszył z alejandrem w stronę kibli, męskich dzieki bogu. i już zwijał w dłoniach banknot, bo jebał w tym momencie odwyki wszelakie.

wpadła do tego kibla jak szalona już ze łzami w oczach, że coś się naprawdę dzieje i otwierała kabine za kabiną, bo widziała, ze tu wchodził, chryste. akurat ta jedna była zamknięta, faceci dziwnie się na nią patrzyli, a odette zaczęła bić pieściami w drzwi mocno.
- romeo, no proszę cię! - jęknęła i bezsilnie oparła czoło o powierzchnię drzwi przykładając też do nich płasko dłonie i zamknęła oczy.

- tylko pozyczam mu banknot! - zawołał, i chyba jej zrozpaczony głos dał mu do myslenia, nie chciał od nowa się w to wszystko wpakować - weż sobie tego dziesiątaka - wyszedł z kibla i nic nie wciągnął. i stanał z nia akurat twarza w twarz. - to męski kibel, odette - miał ogniki w oczach, rozbawiło go to.

- naprawdę? nie wiedziałam - mruknęła i trochę się skuliła, bo nie wiedziała, co robić. objeła się ramionami i patrzyła mu przez chwilkę w oczy, potem zrobiła krok w przód i otoczyła rękoma jego szyję. - przepraszam, skarbie. naprawdę - wymamrotała, trąc nosem o jego ucho, bo czuła się winna tej całej sytuacji.

- nic się nie stało - yszli z kibla i ja przytulił. jakos od razu sie zrobił spokojniejszy, nie miał juz ochoty na impreze, a raczej na to żeby tylko siedzieć na kanapie i sie miziać. i nie mylić z seksem. po prostu chciał być blisko niej, nic więcej. to w sumie słodkie.

- okay. okay - ona też się jakoś rozluźniła, kiedy wreszcie zaczął ją tulić do siebie. tak było jej dobrze. czuła się przede wszystkim zadziwiająco bezpiecznie w jego ramionach, wręcz cholernie fantastycznie. fajne są te kanapy i stoliki tam. pociagneła go wgłąb na jedną z kanap. miała w sumie tak samo jak on. przynajmniej pod tym względem się dogadywali.

zmusił ją żeby mu usiadła na kolanach i dał jej buzi w zuchwe. brzmi chujowo, ale jakie to fajne. - ładnie pachniesz - mruknął jej do ucha. ta long island ice tea wcale go nie wzieła i troche mu było smutno z tego powodu, ale co tam!

- fajkami - powiedziała, bo była przeświadczona o tym w stu procentach. ogólnie nie czuła się pierwszej świeżości jakoś tak. oparła się bokiem o jego tors, dłoń ułożyła na jego karku i wbiła wzrok nieco zamyślona w swoje chude kolanka. - najbardziej chciałabym pachnieć tobą cały czas. nie twoimi perfumami, tylko tak tobą, tak... nie potrafię ci tego wyjaśnić. twoim ciepłem... chryste. wiem, to głupie - speszyła się.

- nie, wcale nie - przestawił się na mruczenie tak ogólnie rzecz biorąc. - chociaż wolę jak pachniesz sobą, wiesz? - smrał ją po szyi - rozmawiałem z tatą. wynajmnie mi mieszkanie jesli będzie mi potrzebne. i dośle ciuchy z paryża. - w sumie chciał się tym z nią podzielić. to był przełom. jego stosunki z ojcem pozostawiały wiele do życzenia.

ucałowała go w skroń.
- nie wyobrażasz sobie, jak bardzo się cieszę - przeraziła ją myśl, że gdyby przyszła kilka minut później, spieprzyłby to wszystko. uznała, że teraz będzie pilnować romea i siebie, żeby mu się nie zachciało zaćpać własnie przez nią. - jestem z ciebie dumna. wreszcie odrywasz się od tego gówna. wszystko się ułoży, bedzie dobrze - wplotła palce w jego włosy. - naprawdę chcę, żebyś ze mną mieszkał - dodała nieśmiało, bo wczorajsza rozmowa o tym wprowadzeniu się jego do niej była taka po łebkach.

- nie zrozum mnie źle, ale... nie wiem czy to dobry pomysł - czułby się chyba trochę jak w pułapce. teraz, kiedy mógł sobie pozwolic na mieszkanie,i to całkiem niezłe, jak zapewniał jego ojciec to zaczał się zastanawiac nad tym mieszkaniem ich wspólnym. miał się teraz za takie zwierzątko, maskotkę odette, dla której będzie na każde zawołanie a każdą jego nieobcenośc w domu weźmie za zły omen i od razu o niej się dowie...

w zasadzie każda nieodwzajemniona rzecz ze strony romea bolała. to też było jak mini trzaśnięcie w twarz. potrzebowała go cholernie i ta myśl nią kierowała. nie myślała o żadnych kontrolach, po prostu potrzeboała się w nocy przytulać do jeog pleców, robić mu śniadanie. był jej ulubionym nałogiem i wariowała, kiedy romeo nie było w pobliżu.
- nie zmuszę cię - mruknęła. - tylko po prostu bez ciebie czuję się jak bez nóg... czy czegokolwiek.

trochę go przerażała siła z jaką ona go kochała, wiedział że mu na niej zależy i czuł do niej więcej niż do poprzednich dziewczyn coś tak aj fink, po prostu pewne rzeczy działy sie dla nie zbyt szybko.
- nie chodzi o to że nie chcę... a w zasadzie o to własnie chodzi - westchnął. BŁĄD!!!! ALERT< UCIEKAJ!!!

- okej - powiedziała tak cichutko, że mół nie usłyszeć. zaczęła jej drżeć dolna warga. nie chciał z nią mieszkać. po prostu nie chciał. nie orzumiała tego, a on nie był skory do tłumaczenia się , widziała to po nim. nadal trzymała rekę wplecioną w jego włosy, ale nie smyrała go po nich, bo z wrażenia po prostu zapomniała, że ją tam trzyma.

- hej, czy to naprawdę aż takie ważne - oczywiście że zauważył co się z nią działo! - po prostu jesteśmy młodzi, chcesz w ieku siedemnastu lat życ jak małżeństwo...? - gładził ją po policzku, kciukiem, bo chciał ja uspokoić a nade wszystko chciał żeby ona czuła że mimo wszystko jest chciana i kochana. co z tego że nie chce z nią mieszkać, to nie z nia jest problem, tylko ten pomysł mu się nie podoba.

- nie chcę żyć jak małżeństwo. po prostu chcę ciebie - odpowiedziała i odwróciła głowę w drugą stronę. zabrala rekę z jego głowy, splotła dłonie na podołku i nieświadomie spięła tak pośladki aż do tego wszystkiego, więc mógł to jej spięcie czuć na swoich kolanach. - przepraszam. nie drażmy tego już. nie chcę już o tym mówić. - głupio się czuła. było jej przykro. i chciała już pójść.

westchnął, wziął ją za ręke i wstali i powiedział jej na ucho - odette, chodźmy już do domu - bo był gotowy się ostatecznie poświęcic dla niej, przynajmniej chwilowo. jeśli to dla niej tak ważne to trudno, zamieszka z nią. najwyżej nie wyrobi psychicznie, albo cos. ale kogo to rusza.

- nie chciałam zepsuć tego wieczoru - dodała, bo naprawdę uważała, że to była jej wina; była święcie przekonana, że to przez nią i jej i jemu się popsuły humory. teraz to ona mu nie pozwoli ze sobą zamieszkać nawet jeśli wyszedłby z tą prozpozycją. w końcu nie chciał tego, więc niech się nie poświęca. - okay, chodźmy - pokiwała głową i poszli i zacznij.