przyjechali tutaj z julienem.

mieli tu spędzać fajne i romantyczne dziesięć dni, a dzisiaj julien dopiero co wstał. snuł się po domku jak jakiś zombie, pewnie potrzebna była mu kawa, tak jak mi, ale nie chce mi się robić. po prysznicu poczuł się trochę lepiej i teraz wszedł do kuchni, wstawiając wodę. - danielle? - zawołał. - gdzie jesteś? - zrobił sobie kawę i usiadł z nią przy kuchennym stole. był głodny, a lodówka była pusta.

danielle siedziała na ganku i rozmawiała z panem przystojnym który właśnie zaprosił ją na jakąś imprezę i usilnie próbował ją poderwać. przyniósł jej zapewne jedzenie bo to był ich sąsiad. przeprosiła go na chwilkę, ciagnąc za sobą wielki kosz z pysznościami postawiła go na stole - tutaj jestem. wyspałeś się? - zapytała poprawiając swoją sukienkę.

- niezbyt - powiedział. - ale jest już czternasta, mogłaś mnie obudzić wcześniej... - zajrzał do koszyka i zaraz wyciągnął z niego coś dobrego, co zaczął przekąszać. - skąd to masz? - zapytał, popijając jakiegoś fajnego rogalika swoją kawą. może był mądrzejszy ode mnie i nie pił kawy, w której większość to mleko. - a ty się wyspałaś?

- ja już byłam pobiegać, rozmawiałam z sąsiadem z resztą jest na ganku i przyniósł nam jedzenie. dowiedziałam się gdzie można dobrze zjeść i wypić, opalałam się już i pływałam. kupiłam kilka rzeczy i hm, no nie wiem co jeszcze. sporo rzeczy zrobiłam - wzruszyła ramionami i objęła go w pasie. pocałowała prosto w usta i usmiechnięta stanęła na palcach - kawy? - zaproponowała

- o matko, to wstałaś chyba w środku nocy - zmarszczył lekko brwi. on był przyzwyczajony do późnego wstawania, więc pewnie trochę się jej dziwił. - z sąsiadem? - uniósł lekko brwi, z nadzieją, że to jakiś stary dziad, którym danielle ani trochę nie była zainteresowana. zaraz przypomniał sobie o chantelle (co Ty masz do tych imion, kończących się na -elle? xdd) i spochmurniał nieco. - nie, dzięki, mam kawę - wskazał na swój kubek. - ale mogę ci zrobić, jeśli chcesz.

- a i rozmawiałam z moją kochaną mamusią, znaczy matko kochana, zaczęłam ją sobie wyobrażać jako moją matkę - wzdrygnęła sie trochę i spojrzała na niego - ej nie bądź taki smutny. chodź, przedstawię ci lukiego, taki miły chłopak jest z niego. z resztą zapraszał nas na imprezę - pominęła to że nie ich tylko ją samą i to była impreza w jego domu i to nic że chciał ją namówić żeby się z nim przespała, drobiazg.

- z chantelle? - zainteresował się nagle i dopił swoją kawę. matko, zjadłam cukierka czekoladowego i był taaaki niedobry, a teraz jeszcze na dodatek boli mnie ząb. - nie jestem smutny, po prostu dopiero co wstałem. okej, możemy iść a imprezę, jeśli chcesz, ale myślałem, że te kilka dni mamy spędzić tylko we dwoje, żeby odpocząć od tego całego zgiełku... ale jak chcesz.

- no dobrze jak chcesz - pokiwała głową i pocałowała go w czoło - no z nią, pytała sie o ciebie. muszę jej bardzo dużo o tobie opowiadać... to dziwne, nie wiem czemu tak się o ciebie wypytuje - wzruszyła ramionami - dziwnie zareagowała jak pokazałam jej nasze zdjęcie z jakiejś imprezy - wymamrotała i przygryzła wargi. jak na razie nic nie mówiła. pociągnęła go w stronę ganku

zakłopotał się lekko. nie chciał jej o tym mówić, wiedział, że zaraz dostanie jakiejś histerii, albo nie wiadomo czego jeszcze, więc nie mówił na ten temat nic. - no może po prostu jestem do kogoś podobny, albo myślała, że jestem jakimś księciem na białym rumaku, czy coś - zaśmiał się nerwowo.

- taa - wzruszyła ramionami i zaraz oczywiście pociągnęła go dalej. coś sie jej nie podobało w zachowaniu juliena więc tak czy inaczej prędzej czy później wyciągnie to od niego kim dla niego jest ta cała 19 nastolatka przez którą miała teraz kompleksy. - luki, to jest julien julien to luki - przedstawiła ich sobie, zaraz powiedział ze on sobie pójdzie skoro tak stawia się sytuacja. na co danielle zgłupiała. xd

no to pewnie się ucieszył, kiedy luki poszedł, bo działał mu na nerwy samą swoją obecnością. - wszystko okej? - zapytał, bo wydawała mu się być jakaś niemrawa. popsułam sobie okulary, fajnie. wrócił zaraz do domu, bo w domu było chłodniej, pewnie mieli jakąś klimatyzację. - to co dziś robimy?

- nie wiem, powiedz mi co ty taki dziwny jesteś jak wspominam o samej chantelle, co? dlaczego tak spochmurniałeś jak powiedziałam że do mnie dzwoniła i jakoś tak dziwnie się zachowujesz - wzruszyła ramionami - ale nie musisz mi mówić, z resztą nieważne. dzisiaj pójdziemy na plażę i będziemy się opalać i pływać, co ty na to? weźmiemy szampana i będzie seksownie - zaproponowała

- nie jestem dziwny. po prostu mam wrażenie, że skoro jej tak nie lubisz, to oznacza, że jest niefajna i w ogóle - wzruszył obojętnie ramionami. - no dobrze, możemy się opalać i pływać, chociaż ja i tak jestem już opalony, ale to nic. idziemy teraz, czy najpierw zrobimy coś do jedzenia? - zapytał.

- mamy przecież sporo rzeczy do lukiego, z resztą ja już jadłam obiad - aha, kłamała jak z nut, nauczyła sie nawet okłamywać swojego chłopaka. a co dopiero ojca i rodziców że już wszystko w porządku - no chodźmy już na plażę, kocham słońce. ale prócz opalania możemy robić wszystkie inne rzeczy - zauważyła z uśmiechem. puściła mu oczko

- jadłaś obiad? myślałem, że zjemy razem - powiedział, ale jej uwierzył. - no dobrze, więc potem pójdziemy razem chociaż na jakąś dobrą kolację - zarządził, wziął pewnie coś do picia, bo na plaży trzeba dużo pić, no i poszli na plażę! i zacznij, bo chyba jest jakiś oddzielny temat z plażą.

wrócili do domu i od razu pierwsze co zobaczyła to kwiaty i karteczka - o ale fajnie kwiatki ciekawe od kogo. zostawiamy to na później, nie chce mi się czytać karteczki. to gdzie idziemy na spacerek, co kochanie? - złapała go za rękę i przysunęła się do niego.

- jak to od kogo? to dość logiczne... - powiedział, najwyraźniej niezadowolony. - od lukiego, czy jak mu tam. nie idźmy na spacer, zróbmy już tą kolację, jestem głodny - dodał, chociaż kłamał, nie był głodny, ale chciał, żeby ona coś w końcu zjadła!

- no dobrze jak chcesz możemy zrobić kolację. daj spokój, to tylko kwiatki są przecież - wzruszyła ramionami i cmoknęła go w usta - okej, dobrze co mamy na kolację. dobrze może zjemy jakieś fajne kanapki? - zapytała - a jak chcesz możesz przeczytać co napisał - westchnęła, może jakieś nieładne rzeczy jej napisał :<

- nie chcę - powiedział, bo nie chciał w sumie, żeby czuła się jakaś kontrolowana, albo coś w tym stylu. - no dobra, to ty zrób kanapki, a ja zrobię coś do picia. wolisz herbatę, kakao, czy co? - zapytał, bo ja mam ochotę na herbatę i na kakao, a nie mam kakaa, a herbaty mi się pewnie zaraz odechce.

- to ja przeczytam - wymamrotała i zaraz oczywiście zrobiła się czerwona, bo przeczytała tyle świństw że sama aż taka nie była. wyrzuciła kartkę do kosza - julien, obronisz mnie przed nim, prawda? ten facet to jakiś świr jest a napisał że mnie podglądał na plaży wczoraj - wymamrotała i robiła kanapki

spojrzał na nią z lekkim niezadowoleniem, był chucherkiem i nie wiedział, czy zdoła ją obronić. - jutro wracamy do st tropez - zadecydował, pozaciągał wszystkie zasłony oraz żaluzje, pozamykał okna, drzwi, tarasy i nie wiadomo co tam jeszcze. - nie bój się.

widziała że julien był zazdrosny, jak dobrze że więcej tego świra nie zobaczy. jak na razie bała się że ją porwie, zgwałci i zje potem na śniadanie razem z płatkami jakimiś dobrymi. popije soczkiem a potem wyśle się do wiezienia - dobrze - powiedziała i jak na razie skończyła robić kanapki - proszę bardzo, jedzenie - postawiła na stoliku

w sumie przestał być głodny, martwił się teraz o nią bardzo. zaczął jeść. - powinniśmy to zgłosić na policję. i nie wychodź rano sama, poczekaj na mnie, aż wstanę. obudź mnie od razu jak wstaniesz, nie otwieraj drzwi, ani nic...