no to pewnie dała mu się odprowadzić aż pod samo mieszkanko, bo tak czuła się bezpieczniej, skoro znał kung fu. - hm. w takim razie dzięki za odprowadzenie... - powiedziała i zawahała się, czy go zaprosić do środka, czy nie, ale ostatecznie uznała, że jeśli był dla niej taki nieprzyjemny, a ona zaprosiłaby go do siebie, to wyszłaby na idiotkę.

- spoko. - powiedzial i zemdlal. nie no, zarcik. zerknal na zegarek. - musze zadzwonic - powiedzial jej unoszac brwi i oczekujac az zaproponuje mu swoj telefon. cos mu sie wkrecilo ze wiedziala, ze on nie mial ze soba komorki. genialne. zw ide zdjac soczewki i wklepac milion kremow.

nie wiedziała ;/ i w sumie nie zaprosiła go, bo ja za chwilę idę. ale pewnie dała mu swój numer, czy coś ;/

aha to pa. :c

przyprowadziła więc dimitriego na herbatkę, earl gray. z wejścia zrzuciła buty i na bosaka przemknęła do kuchni. - rozgość się! zaraz zrobię herbatę. chyba że masz ochotę na coś innego? mogę ci zaoferować jeszcze ciasteczka, pieguski - powiedziała i przyniosła owe pieguski, czekając, aż zagotuje się herbata. - i mam nadzieję, że nie jesteś psychopatycznym mordercą, co? nie co dzień zapraszam do domu kogoś, kogo znam dziesięć minut...

-chyba nie jestem - odpowiedział, zastanawiając się nad tym dogłębnie, bo wcześniej nikt mu takiego czegoś nie zarzucił - przynajmniej dotąd nie byłem. jeżeli przez następnych kilkanaście minut nic się nie zmieni, możesz być spokojna - uśmiechnął się, zdejmując buty, żeby nie nanieść jej jakiegoś syfu do mieszkania, w głąb którego za nią poszedł - i chętnie zjem pieguska - ucieszył się jak dziecko, bo uwielbiał je tak samo jak ja - czym w takim razie zasłużyłem sobie na zaproszenie? - ale chaotyczny post.

- sama nie wiem czym, ale nie pytaj, tylko się ciesz i korzystaj - zaśmiała się, choć nie do końca wiedziała, w jaki sposób miałby korzystać. może korzystać, że jest zjarana, pewnie nie będzie się stawiała, jak będzie chciał ją znów poobmacywać itd. zrobiła mu herbatkę i przeszła do salonu, gdzie usiadła na kanapie. - nie jesteś francuzem, nie? to fajnie, też nie jestem francuzką - ucieszyła się. - ale mam francuskie korzenie.

-a skąd jesteś? ze stanów? - wnioskował tak po wspomnieniu przez nią nowego jorku. właściwie tylko strzelał, bo mogła pochodzić i z bangkoku, a po prostu lubić nowy jork i jego niegasnące światła uliczne itp itd - jestem z rosji. pewnie słychać - wzruszył ramionami, bo już się do tego przyzwyczaił. właściwie było mu to obojętne. jezu, moja pasta do zębów smakuje jak absynt, to chore.

- tak, ze stanów - pokiwała głową. - no tak, słychać, chociaż nie zwracam uwagi na akcenty, wiesz - powiedziała i zasnęła mu na ramieniu, bo ja idę ;/ pogramy kiedyś tam <3

przyjechal po nia jakims super samochodem, o mustangiem naprzyklad bo jest fajny. wysiadl i poszedl zadzwonic do drzwi.

darla była już gotowa i miała na sobie już nie sukienkę, a pewnie czarne rurki i jakąś fajną bluzeczkę. może też czarną i tylko jeszcze bardziej ją wyszczuplała. - cześć - uśmiechnęła się, kiedy mu otworzyła. - to co, idziemy do ciebie, tak? chociaż, jak już przyjechałeś tutaj, to możemy zostać... - wzruszyła ramionami. - mieszkam sama, więc nie będziesz musiał się martwić, czy twój brat nie wparuje z propozycją ciasteczek - zaśmiała się.

- ale on juz upiekl ciasta, nie robmy mu przykrosci ! - powiedzial i wyciagnal ja za reke z domu, a raczej pociagnal tak ze wpadla prosto w jego ramiona. - ladnie wygladasz....- dodal przytulajac ją do siebie.

- no dobra, jak chcesz - powiedziała i pewnie zarumieniła się trochę na ten komplement. - dzięki - rzekła, chociaż uważała, że nie wygląda zbyt ładnie, bo nie miała na sobie nawet sukienki, ani nic. zamknęła mieszkanie i zaczęła schodzić po schodach. - więc co będziemy robić oprócz jedzenia ciast, hm? od przedszkola nic się nie zmieniło, nadal nie lubię się nudzić, wiesz...

-moge zrobic dla ciebie striptiz. - zasmial sie i otworzyl jej drzwi. i sam tez wsiadł. i pojechali do niego i zacznij ;d

obudził się na jakiejś kanapie czy coś. wlaczyl telewzior i czekal az darla wstanie !!

darla może nie miała takiego złego dnia jak ja dzisiaj... więc pewnie wstała z łóżka dopiero teraz. nie wiedziała, że jest tak późno i myślała, że sebastien spał. wyszła z sypialni i przeszła do salonu, poprawiając jakąś fajną piżamkę. - już nie śpisz? - zauważyła. - pewnie się nie wyspałeś na tej kanapie... mówiłam, że możesz spać ze mną - westchnęła i usiadła obok. - zaraz zrobię jakieś śniadanie, tylko muszę się obudzić...
i odp ci na pw chyba na lawrie

pewnie siedzial w jakichs gaciach, bokserkach i koszulce. - po tym co wczoraj mowilas, stwierdzilem ze juz bardziej nie chce ci sie narzucac. - wzruszyl ramionami, zapewne troche urazilo go to troche ze darla tak bardzo nie chce zeby inni mysleli ze sa razem ! podniosl sie do pozycji siedziacej.......-pomoge ci, umiem usmazyc jajka ! - pochwalil sie zerkajac na telewzior bo lecial jakis ciekawy program.

przygryzła wargę, bo teraz zrobiło jej się głupio. nie chciała mu sprawiać przykrości, ale naprawdę, nadal uważała, że są tylko przyjaciółmi, nawet jeśli milion razy w ciągu ostatnich paru dni się całowali. - przepraszam - powiedziała tylko. - nie chciałam, żeby tak to zabrzmiało. po prostu nie chcę się chyba z niczym śpieszyć, okej? - westchnęła i pomyślała, że pewnie nie będzie chciał na nią czekać, aż wreszcie będzie gotowa na jakiś kolejny krok, ale cóż. - w takim razie usmaż te jajka, a ja może zrobię coś do picia - zmieniła temat, bo tamten wydawał jej się być strasznie niezręczny. - chcesz kawę, herbatę? mogę ci zrobić nawet kakao, o ile mam mleko.

spojrzal na nia zdziwiony. - darla, nie chodzi mi o to zebysmy naprawde ze soba byli, przeciez mozesz przyjsc jako moja przyjaciolka, ale najwyrazniej sie mnie wstydzisz. - westchnal i wstal zeby znalezc swoje spodnie. - masz sok ? do jajek kakao nie bedzie pasowalo. - powiedzial i sie zasmial, bo uwazal to za zabawne. - nie widzialas moich spodni ? - zapytal unoszac brew. pewnie mu kradla i w nocy chodzila w nich !

to ją pewnie trochę speszyło, bo najwidoczniej zinterpretowała to nieco inaczej, aniżeli powinna. zakłopotała się trochę i wyjęła z lodówki karton soku pomarańczowego, kładąc go na kuchennym stole, razem z dwoma wysokimi szklankami. - no tak, w porządku. nie wiem, czy dam radę przyjść, postaram się - powiedziała i najwyżej może trochę się spóźni, o ile bym nie zdążyła, ale to nic. - twoich spodni? nie, nie widziałam. pewnie są gdzieś w salonie, hm? - zauważyła, bo skoro tam spał, to wydawało jej się, że raczej nie mogły być nigdzie indziej. - albo zostawiłeś je w łazience.

-pewnie tak, dobra pozniej ich poszukam. - wruszyl ramionami i zaczal szukac patelni gdzies w szafkach. pewnie widzial jej mine wiec oparl sie rekami o blat i spojrzal na nia. - nie martw sie, napisze ogloszenie ze jestesmy tylko przyjaciolmi. - wyszczerzyl sie do niej i westchnal. - lubie cie i nie chce zebys sie czula niezrecznie, okej ? - poinformowal ja bo chcial ja jakos rozluznic ! mruknal cos pod nosem ze niewie gdzie jest ta patelnia ale jednak ja znalazl.

- okej, okej, ale bez żadnych ogłoszeń, bo wtedy będę czuła się jeszcze bardziej niezręcznie - zaśmiała się i pewnie do tej jajecznicy zaczęła robić jakieś dobre, kolorowe mini kanapeczki. zaraz postawiła je na stole, przy którym usiadła, bo nie chciała mu przeszkadzać w robieniu jajecznicy. ona pewnie by ją przypaliła. nie znała się zbytnio na gotowaniu, umiała zrobić kakao, kisiel, budyń, a poza tym to niewiele rzeczy. pewnie dlatego była taka chuda. jak miała ochotę na 'wykwintne' danie, to czasem robiła sobie zupkę chińską, haha, żart dnia...

-dobra ! a wogole to znajdziesz chwile po poludniu ? bo wiesz ten prezent....- powiedzial i postawil patelnie na tym palniku czy jak to sie nazywa.........pewnie chcial spedzic z nia wiecej czasu a prezent to wymowka, chociaz nie....prezent tez jest potrzebny. wyciagnal jajka z lodowki i wlaczyl ogien pod patelnia ! i zaczal robic jajecznice. - jak ja przypale to nie krzycz. - powiedzial robiac jakas smutna minke. :c

- znajdę, znajdę. możemy iść nawet zaraz po śniadaniu - powiedziała, przyglądając się swojej piżamie, pewnie miała jakąś w żabki... albo w hannah montana. okej, nie, miała jakiś zwykły duży tiszert i krótkie spodenki, albo nie wiem. matko, teraz się będę nad tym rozwodzić sto lat. fajnie. to przez mój humor, bo właśnie skiepścił mi się jeszcze bardziej -.-. nalała sobie soku. - a wiesz już, co chcesz jej kupić? - zapytała. - spoko, nie będę krzyczała, ja też zawsze przypalam.

jak cos to pogramy jak bedziesz miala lepszy humor !
-niewiem wlasnie, dlatego chcialam zebys mi pomogla.........-powiedzial usmiechajac sie do niej. ale skonczyl juz robic jajecznice i nawet nalozyl ja na talerzyki. i usiadl obok niej. - dobra mam nadzieje ze jest zjadliwa....- mruknal i zaczal jesc.